உடல்வலி, நோய்கள், இவைகளெல்லாம், நமக்கு ஏன் வருகின்றது?

1. பயம்

நாம் அனைவருமே ஒவ்வொரு வகையில் சிரமத்தில் ஆழ்ந்துள்ளவர்கள். பல இன்னல்கள், சங்கடம், சலிப்பு, வேதனை, இதைப் போன்று எத்தனையோ வேதனைகள்படுகின்றோம்.

பண வசதி இருந்தாலும், பணமற்று இருந்தாலும், ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பத்திலும், ஒருவர் செய்யக்கூடிய தவறுகளை, அந்த உணர்வை நாம் சுவாசிக்கும் பொழுது, அந்த ஆற்றல்மிக்க உணர்வுகள் நமக்குள் இயக்கிவிடுகின்றது. இந்த ஆற்றல்மிக்க நிலைகள் இருப்பதனாலே, பயம் என்று நாம் நினைத்தவுடன் ஆற்றல் அதிகமாகின்றது.

வேகமாக வரக்கூடிய பஸ், “நம் மீது மோதிவிடுமோ” என்ற உயிரின் துடிப்பின் நிலைகள் நம் உணர்வின் உச்ச நிலைகளில் தூண்டுவதனால் தான்,

நாம் வேகத் துடிப்புடன் நாம் நம் உடலை இயக்கி,

நாம் உடனடியாக நகர்ந்து செல்ல முடிகின்றது.

2. கோபம் - பிறர் செய்யும் தவறைப் பார்க்கும் நிலை

அதைப் போல ஒரு குற்றம் ஏற்படுகின்றதென்றால், அந்தக் காரமான உணர்வுகள் நமக்குள் தூண்டப்படும் பொழுதுதான், அந்தக் குற்றத்தின் உணர்ச்சிகள் தூண்டப்பட்டு, உடனே தவறு செய்வதை நிறுத்தக் கூடிய நிலைகளும் ஏற்படுகின்றது. ஏனென்றால், இது உணர்த்தும் ஆற்றல்.

ஆகையினாலே, நாம் சாந்தமான நிலையில் இருந்தாலும், நல்லதைச் செய்தாலும் “இந்த நல்லதைக் காப்பதற்கு” கோபம், அவசரம், ஆத்திரம் இவையெல்லாம் தேவையுள்ளவை தான்.

ஆனால், நாம் எப்படி ஒரு மிளகாயை

ஒரு குழம்பிற்குள் பக்குவப்படுத்துகின்றோமோ, அதைப் போன்று

நாம் சந்தர்ப்பத்தால் அதிகமான நிலைகளை

நாம் சுவாசித்து விட்டாலும் நம் உடலுக்குள் சென்றபின்,

அந்தக் காரத்தின் அளவைக் குறைக்கச் செய்வதுதான்,

நாம் செய்யும் இந்த தியானம்.    

அந்தக் காரத்தைக் குறைக்கவில்லை என்றால், நாம் எடுத்துக் கொண்ட உணர்வுகள் நம் உடலுக்குள் இருக்கக்கூடிய நல்ல அணுக்களுக்குள் கலந்து, அதுவும் கலந்து தீமையான அணுக்கள் விளையும் தன்மை பெற்றுவிடும்.

நாம் இன்று எப்படி மரங்களுக்கு, சத்தான பல உணர்வை ஏற்றியவுடன், அந்தச் சத்தின் தன்மை பெற்றவுடன், கனியினுடைய வர்க்கங்கள் மாறுகின்றது, மரத்தின் வித்தின் தன்மைகளும் மாறுகின்றது.

அதைப் போன்று, நாம் நல்ல குணங்கள் கொண்டு நம் உடலை வளர்த்திருந்தாலும், நல்ல குணங்கள் சீரிய பண்புகள், நம் உடலில் வளர்த்திருந்தாலும், சந்தர்ப்பவசத்தால் நாம் வாழ்வதற்கு ஒவ்வொரு நிமிடமும் எடுத்துக் கொண்ட பயம், அவசரம், ஆத்திரம், கோபம், குரோதம், இவை அனைத்துமே நமக்கு அவசியம்.

3. குரோதம்

கோபம் என்பது ஒரு தவறின் உணர்வை நமக்குள் சுட்டிக் காட்டுகின்றது. அந்தக் கோபத்தை அதிகமான நிலைகள வளர்த்துக் கொண்டால், இங்கு குரோதமாக அதையே திரும்ப, திரும்ப, இந்தக் கோப உணர்ச்சிகளைத் தூண்டி நாம் எந்த உணர்வின் தன்மை வளர்ந்ததோ, அந்தக் குற்றத்தையேதான் நாம் பேசிக் கொண்டிருப்போம்.

குரோதம் என்பது, நமக்குள் வளர்ந்த பருவமான நிலைகள். தன் முதிர்ந்த நிலைகள் பெறுவதனால், குரோதம். நாம் திரும்பத் திரும்ப எண்ணுகின்றோம். இதைப் போன்ற நிலைகள்தான் நமக்குள் வளர்ந்து வருகின்றது.

4. வெறுப்பு

மரம் செடி கொடிகளுக்குச் சத்தான நிலைகளை நாம் விஞ்ஞான அறிவு கொண்டு நாம் சேர்த்தவுடன், அதனுடைய நிலைகள் சேர்த்துக் கொண்டு, அந்த மரத்தின் தன்மை வருகின்றது.

நமக்குள் நல்ல குணங்கள் எவ்வளவு இருந்தாலும், சந்தர்ப்பவசத்தாலே நாம் ஒரு சமயம் அதீதக் கோபப்பட்டுவிட்டால், அல்லது ஒருவர் மேலே வெறுப்புப் பட்டுவிட்டால்,

வெறுப்பின் உணர்வுகளை அவர் மேலே பதித்தபின்,

அவரைப் பார்த்தவுடன் அந்த உணர்ச்சிகளைத் தூண்டும்.

நமக்குக் கோபம் வரும்.

அவர் எவ்வளவுதான் நல்லது செய்திருந்தாலும்

அந்த நல்லதைப் பற்றி நாம் சிந்திக்கக் கூட முடியாது.

ஆக, நல்லது செய்தாலும், குற்றத்துடன்

அவர் செய்வது நல்லதல்ல என்றும்,

அந்தக் குற்றத்தைச் சுட்டிக் காட்டக்கூடிய நிலை

சந்தர்ப்பங்கள் ஏற்பட்டுவிடுகின்றது.

அதையேதான் ஏற்படுத்தும்.

இதையேதான், நாம் எடுத்துக் கொண்ட உணர்வின் தன்மை நம் புலனறிவிலே நாம் ஒரு முறை ஒன்றைப் பார்த்து பயந்துவிட்ட்டாலோ, அதைக் கண்டவுடன் நமக்குப் பயம் வரும்.

ஏனென்றால், நாம் எந்த எண்ணத்தைச் செலுத்துகின்றோமோ, அந்த உணர்வின் தன்மை அதில் பட்டவுடன், அந்த நினைவலைகள் தூண்டப்பட்டு, அந்த உணர்ச்சிகளை நாம் சுவாசிக்கப்பட்டு, அதன் நிலைகளில் நாம் செயல்படுகின்றோம்.

                    

இது இயற்கையின் நியதிகள். இவ்வாறு ஒவ்வொரு நிமிடத்திலும், நமக்குள் பல நிலைகள் ஓடிக் கொண்டே, மாறிக் கொண்டே இருக்கின்றது. நாம் இவற்றையெல்லாம் அறிந்துகொள்வது மிகவும் நல்லது.

5. வேதனை

வேதனை என்பது அதிக விஷம். நாம் எவ்வளவோ பந்த பாசத்துடன் இருந்தாலும், குழந்தை படிப்பிலே கொஞ்சம் குறை ஏற்பட்டால், அதிகம் வேதனைப்படுகின்றோம். நாம் வியாபாரத்தில் மந்தம் ஏற்பட்டால், வேதனைப்படுகின்றோம்.

ஒருவரின் நிலைகளில் நாம் நல்லது செய்திருந்தாலும், அவர்கள் சிறிது குறைகள் செய்துவிட்டால், எனக்கு இப்படிச் செய்கிறார்களே என்று வேதனப்படுகின்றோம். இந்த வேதனை என்பது அனைத்துமே விஷம். விஷம் கலந்தது.

இதைப் போன்று நாம் ஒவ்வொரு நிமிடமும், நம்மையறியாமேலே நல்லதை எண்ணிவிட்டு, அதனால் சில குறைகள் ஏற்பட்டால் அந்தக் குறையின் உணர்வுகள் தென்பட்டவுடன், அவர்களை எண்ணி நம் காரியங்கள் தடைப்பட்டால், நாம் வேதனைப்பட்டு, வேதனையான உணர்வுகளை நம் உடலுக்குள் நல்ல குணங்களுக்குள், இந்த விஷமான சத்தை ஏற்றிவிடுகின்றோம்.

நீங்கள் நல்லதை எண்ணினாலும், அந்த வேதனையுடன்தான் பேச முடியும். ஏதாவது ஒரு கோவிலுக்குப் போனாலும், நல்லதைச் சொன்னாலும், நல்லதைப் பெறவேண்டும் என்றாலும், ஒரு பொருளை வாங்கப் போகவேண்டும் என்றாலும் கூட, அந்த வேதனை கலந்த பலவீனமான குரலில்தான் பேச முடியும். காரணம், இந்த நல்ல குணங்களைத் தூண்டினாலும், அதற்குள் விஷம் கலந்திருக்கும்.                                         

6. மனித நிலைகளை நாம் எப்படிப் பெற்றோம்?

பாலுக்குள் விஷத்தைக் கலந்து, நாம் குடித்தால் சோர்வடையச் செய்கின்றது. அதைப் போலத்தான், உயிர் முதலில் புழுவாகத் தோன்றி, பரிணாம வளர்ச்சியில் மனிதனாக வரும் வரையிலும், ஒவ்வொன்றிலும் உடல்கள் தன் விஷமாக மாற்றிக் கொண்டிருந்தாலும், ஒவ்வொன்றிலும் தன்னைத் தற்காத்துக் கொள்ள, தனக்குள் எடுத்துக் கொண்ட விஷத்தின் நிலைகள் நற்குணங்களாக, “தன்னைப் பாதுகாக்கும் உணர்வின் சத்துக்களாக” அதிகமாகக் கூட்டி, மனித நிலைகளுக்கு வந்திருக்கின்றோம்.

மனிதனாக உருவாவதற்கு, நமக்குள் விஷத்தைக் கழிவாக்கி, நல்லதை உடலாக்கும் தன்மை பெற்று, இன்று மனிதனாக நாம் வந்துள்ளோம்.

மிருகங்கள் அனைத்துமே, விஷத்தைத் தன் உடலாக மாற்றி, தான் உட்கொள்ளும் உணர்வின் சத்துகள் அனைத்திலும் கலந்துள்ள விஷத்தை, தன் உடலாக மாற்றிக்கொள்ளும். அதற்குள் மலத்தை நல்லதாக மாற்றிவிடும்.

ஆனால், அதே சமயம் அதனுடைய எண்ணத்திலேயே, அந்த விஷத்தின் தன்மையை தனக்குள் தாங்கக்கூடிய சக்தி இருந்தாலும், தனக்கு ஒரு விபத்து ஏற்படும் பொழுது, அதற்கு வேதனைப்படக்கூடிய, துன்பப்படக்கூடிய நிலைகளில் இம்சைகள் கொடுத்தாலும் அது இம்சையைப் பற்றிச் சிந்திப்பதில்லை. ஆனால், அதே சமயம்,

தன்னைத் தற்காத்துக் கொள்ளும் உணர்ச்சியின் வேதத்தை,

மிருகங்கள் அதிகமாகக் கூட்டுகின்றது.

நமக்கு பயம் வந்து, அது அதிகமான துடிப்புகளை ஏற்படுத்தியவுடன், தனக்குள் தப்பிக்கும் உணர்வுகளைச் சிலர் எண்ணுவார்கள். இல்லையென்றால், “இறந்துவிடுவோமோ” என்ற எண்ணத்தைத்தான், இந்த மனித நிலைகளிலே அதிகமாகக் கூட்டும். தன்னைப் பலவீனப்படுத்திக் கொள்ளும்.

ஆனால், உயிரினங்களோ, தனக்குள் எவ்வளவு வேதனை வந்தாலும், தன்னைத் தற்காத்துக் கொள்ளும் உணர்ச்சியின் வேகத்தை உந்தி, அதற்குள் சேர்த்துக் கொண்ட உணர்வின் அலைகள் தான், பல கோடிச் சரீரங்களை உருமாற்றி, இன்று நம்மை, மனிதனாகப் பிறக்கக்கூடிய சந்தர்ப்பத்தை ஏற்படுத்தியது.

7. உடல்வலி, நோய்கள், இவைகளெல்லாம் மனிதனுக்கு ஏன் வருகின்றது?

ஆக, நாம் இவ்வளவு நல்ல அணுக்களை உடலுக்குள் சேர்த்து, மனிதனாக உருப்பெறச் செய்தபின், ஒவ்வொரு நிமிடமும்,

வாழ்க்கையிலே பல சந்தர்ப்பங்களில் நாம் இம்சைகள் பட்டு,

அதன்வழியில் எடுத்துக் கொண்ட விஷத்தை,

நல்ல குணங்களுக்குள் படரச் செய்து கொண்டே இருக்கின்றோம்.

இதனால்தான், நம் உடலுக்குள் கை, கால் குடைச்சல், வேதனை, தலைவலி, மேல்வலி, இதைப் போன்ற நிலைகள் நமக்குள் அடிக்கடி வருகின்றது. அதைப் போன்று, உடலில் நோவும், நரம்புகளிலே நோவும், தசைகளிலே நோயும் வருகின்றது.

இவையெல்லாம் சேர்த்துக் கொண்ட உணர்வுகள் ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பத்திலும், அணுக்களின் தன்மை கொண்டு, விஷங்களாக விளைந்தாலும், தசைகளில் அந்த அணுக்கள் கலந்தவுடன் தசை நோவு வரும்.

அது அமில சக்தியாக மாறி, நரம்புகளில் அது சேர்க்கப்பட்டால், அது உடம்பு வலிகள் ஏற்படும். அதனுடைய நிலைகள் எலும்புடன் ஒட்டிய உணர்வின் அலைகள் அதீதமான நிலைகள் சேர்ந்துவிட்டால், எலும்புக்குள் இந்த வேதனை தோன்றிவிடும்.

எலும்புக்குள்ளும் இந்த வேதனைகள் கலந்து, சதா மேல்வலிக்கும். இவையெல்லாம் எலும்புக்குள் தோன்றும் நிலையை இன்று டாக்டர்களால் கண்டு கொள்ள இயலாது.

எலும்புக்குள் கலந்த காந்த அலைகள்,

அது வீசிக் கொண்டே இருக்கும் பொழுது,

அது தசைகளிலே படும் பொழுது, வேதனைகள் தெரியும்.

ஆனால், தசைகளிலே இருக்கக் கூடிய வேதனையை நிவர்த்திப்பதற்குத்தான் டாக்டர்களால் முடியும்.

எலும்புக்குள் இருக்க்க் கூடிய நிலைகளை விஞ்ஞானம் இதுவரையில் கண்டுகொள்ளவில்லை. எலும்பினுள் அந்த அலைவரிசைகள் பாய்வது அவர்களுக்குத் தெரியாது. இது மெய்ஞானிகளுக்குத் தான் தெரியும்.

8. உங்களை நீங்களே காத்துக்கொள்ள, யாம் கொடுக்கும் வலிமையான ஆயுதம்

ஆகவே, அத்தகையை கடுமையான நிலைகளிலிருந்தெல்லாம் விடுபடுவதற்குத்தான், வலிமையான ஆயுதமாக, யாரும் செய்யாததை, “ஆத்ம சுத்தி” என்ற அந்த ஆயுதத்தை, யாம் உங்களுக்குக் கொடுத்துள்ளோம்.

                         

அதைக் கொண்டு, வரும் விஷமான நிலைகளை அடக்கி, உங்களுக்குள் புனிதம் பெறமுடியும். பேரொளியாக மாற்ற முடியும். அதற்குத்தான் இதைச் சொல்கின்றோம்.

9. ஆத்ம சுத்தி

“ஓம் ஈஸ்வரா குருதேவா” என்று,

புருவ மத்தியில் உள்ள, நம் உயிரான ஈசனை வணங்க வேண்டும்.

பின், தாய் தந்தையரை முதல் தெய்வங்களாக வணங்க வேண்டும்.

அடுத்து, இந்த அருள் வழியில் நம்மை அழைத்துச் செல்லும், ஞானகுரு,  சற்குரு,  சாமியம்மா அருளாசி பெற வேண்டும் என்று புருவ மத்தியில் எண்ணி ஏங்க வேண்டும். 

பின், ஞானகுரு நம்மில் ஆழமாகப் பதிவு செய்துள்ள

அருள் ஞானிகளின் உணர்வுகளை எண்ணி ஏங்கி,

கண்ணின் நினைவை உயிருடன் ஒன்றி, 

நினைவை துருவ நட்சத்திரத்தின்பால் விண்ணை நோக்கி செலுத்தி, 

துருவ நட்சத்திரத்தின் பேரருள் பேரொளி பெறவேண்டும் என்று

வலுவாக எண்ணி ஏங்க வேண்டும். 

இவ்வாறு, வலுக்கூட்டிய  இந்த எண்ணத்தை, துருவ நட்சத்திரத்திடம் ஊடுருவி செலுத்தி,  

நமது கண்களின் காந்தப் புலனறிவால்,  துருவ நட்சத்திரத்தின் பேரருள் பேரொளி உணர்வுகளைக் கவர்ந்து ஈர்த்து, 

உயிரில் அந்த அழுத்தம் பட வைத்து,

“உயிர் வழி நுகர வேண்டும்”. 

இப்பதிவின் துணை கொண்டு, மீண்டும் துருவ நட்சத்திரத்தின் பேரருள் பேரொளியை எண்ணி, ஏக்கமான நிலையில், அது என் உடல் முழுவதும் படர்ந்து என் இரத்த நாளங்களில் கலந்து, என் உடலில் உள்ள ஜீவ ஆன்மா,  ஜீவ அணுக்கள்,  என் உடல் உறுப்புகளை உருவாக்கிய அணுக்கள் அனைத்தும் பெற அருள்வாய் ஈஸ்வரா என்று  எண்ணி,

நம் உடலுக்குள்,

அலை அலையாகப் படரச் செய்யவேண்டும்.

இதுவே ஆத்ம சுத்தி.

மனிதராகிய நாம், நமக்குள் துருவ நட்சத்திரத்தின் உணர்வை முழுமையாக அறிந்துணர வேண்டும். துருவ நட்சத்திரத்தின் உணர்வை, நன்கு “ஆழமாக” பதிவாக்கிக் கொள்ள வேண்டும். இதனை, துருவ தியானத்தின் மூலமே பெறமுடியும்.

அத்தகைய துருவ நட்சத்திரத்தின் பேரருள் பேரொளி உணர்வுகளை, நாம் ஆழமாகப் பதிவு செய்து, நம் உடலுக்குள் படரவிடும் பொழுது, நம் உடலுக்குள் எத்தகைய நஞ்சான உணர்வுகள் வந்தாலும், அதை துருவ நட்சத்திரத்தின் பேரருள் பேரொளி உணர்வுகள், ஒளிச் சுடராக மாற்றிடும் திறன் பெற்றது.

நலம் பெறுக, வளம் பெறுக, மகிழ்ந்து வாழும் அருள் சக்தி பெறுக.