ஒரு சமயம் குருநாதர்
காட்டிற்குள் என்னை (ஞானகுரு) அழைத்துச் சென்றார். பனை மரம் ஒன்று இருந்தது. அந்தப்
பனை மரத்தில் ஒரு கோடைப் போடச் சொன்னார்... போட்டேன்...!
இராத்திரி இந்தப்
பனை மரத்தில் ஒரு இராட்சசன் வந்தான்.. ஆகையினால் இந்த வழியாகப் போகும் பொழுது பார்த்துப்
போங்கள்...! என்று யாரிடமாவது சொல்லு என்றார்.
அதே மாதிரிச் சொன்னேன்.
இந்த எண்ணத்தைப்
பதிவு செய்த பின் அதே எண்ணத்திலேயே அங்கே போகின்றார்கள்.
1.வெண்மையாகக்
கோடு போட்டத்தைப் பார்த்ததும்
2.இவன் எண்ணத்திற்கு
அது தெரியப்படும் பொழுது பளீர்... பளீர்...! என்று மின்ன ஆரம்பித்தது.
3.இராட்சசன் வருகின்றான்...!
என்ற உணர்வு அவனுக்கு வருகிறது.
ஏனென்றால் இதே
எண்ணத்தில் இறந்த ஆன்மாக்கள் இவனுக்குள் குவிக்கப்படுகின்றது. வந்ததும்... அது இவனுக்குள்
வருவதாகவே அந்த நினைவு வருகின்றது.
அப்படி வந்ததும்
இவனின் இதயங்கள் வேகமாகத் துடிக்கின்றது. உணர்ச்சி வேகங்கள் இரத்தநாளங்களில் ஆனவுடனே
அது வெடித்து விடுகின்றது... அல்லது இதயத்தில் வெடித்து விடுகின்றது. இரத்தம் இரத்தமாகக்
கக்குகின்றான்.
இப்படி அச்சுறுத்தும்
நிலை வரும் பொழுது “பேயடித்து விட்டது..!” என்று சொல்கிறார்கள். அவன் இப்படிக் கிடக்கின்றான்
என்றவுடன் அடுத்தாற்போல் அந்தப் பக்கம் யார் போனாலும் இதே பயம் வருகிறது.
1.ஏனென்றால் மனிதனுக்குள்
விளைய வைத்த உணர்வுகள்
2.அதே நினைவு கொண்டு
அதையே நமக்குள் உருவாக்குகின்றது.
இப்படித்தான் ஆலயங்களில் இந்தத் தெய்வம் அதைச் செய்யும் இதைச் செய்யும்
என்றும் யாகங்கள் நடத்தி... அந்த உணர்வை நமக்குள் உருவாக்கி
வைத்துள்ளார்கள். அந்த உணர்வின் நினைவு வரப்படும்போது அது தான் பக்தி என்று நாமும்
எண்ணுகிறோம்.
சில
தெய்வங்களுக்கு ஆட்டையும் கோழியையும் வெட்டி அதில் நைவைத்தியம் செய்து
படைக்கின்றார்கள். இப்படிச் செய்தால் அந்தத் தெய்வம் நம்மைக் காப்பாற்றும்…! என்று
நினைக்கின்றோம்.
இது போன்ற
தெய்வங்களுக்கு என்று விசேஷமான வாத்திய இசைகள் உண்டு. உறுமி மேளம் அது போன்று
மற்றதை வாசிப்பார்கள். அதையும் நமக்குள் பதிவு செய்து வைத்திருப்போம்.
பூஜைக்கு
என்று எதை வெட்டி அங்கே படைத்துக் கொடுத்து விட்டு நாம் அதைச் சாப்பிடுகின்றோமோ
அதன் உணர்வின் தன்மை கொண்டு நமக்குள் வளர்ந்தபின் நாம் இறந்தபின் என்ன
நடக்கின்றது..?
அடுத்தாற்படி
பூஜைக்கு வருபவர்கள்..
1.இந்த
உறுமிக் கொட்டை மீண்டும் கொட்டியவுடனே… அதைக் கேட்டு அந்த உணர்ச்சிகள் உந்தப்படுகின்றது
2.அவர்கள்
உடலில் போய் இந்த ஆன்மாக்கள் சேர்ந்துவிடும்.
சேர்ந்த
பின்… ஏன்டா எனக்கு இன்னும் ஆடு கொடுக்கவில்லை…? உன் குடும்பத்தை நான்
பார்க்கின்றேன் பார்…! என்று அருளாடும்.
இது எல்லாம்
மனிதனுக்குள் விளைய வைத்த உணர்வுகள் தான்…!
ஏனென்றால்
அதே உணர்வு கொண்டு இங்கே எண்ணி ஏங்கி வரப்படும்போது இந்த உடலுக்குள் அது புகுந்து
விடுகிறது. அந்த அசுர குணங்கள் கொண்டே அது கேட்கும்.
ஆனால்
மற்றவர்கள் என்ன சொல்வார்கள் என்றால்…
1.அந்த
மாடனுக்கு அதைச் செய்யவில்லை
2.அதனால் இந்த
நிலை உருவானது என்று…!
இவை எல்லாம்
அரசர் காலங்களில் “ரிக்கியர்கள்…” என்று சொல்வார்கள். மாட்டுக்கு ஒரு உணர்வும்
பன்றி போன்ற மற்ற மிருகங்களுக்கு என்று அதனின் அசுர குணங்களும் உண்டு. அதைப்
பலியிடுவார்கள்.
இதைப் போன்ற
மிருக உணர்வுகளைச் சொல்லி (மந்திர ஒலி கொண்டு) அந்த உணர்வைத் தனக்குள்
உருவாக்கப்பட்டு அந்த உணர்வின் மந்திரத்தை இதே மனிதனுக்குள் எடுக்கப்பட்டு இதே
மாமிசத்தை அவனுக்குள் உணவாக உட்கொள்ளச் செய்வார்கள்.
இந்த
உணர்வின் தன்மை பதிவானபின் அந்த அசுர குணங்கள் கொண்டு மனிதனே அசுரனாக மாறுகின்றான்
இதனுடைய நிலைகளில்.
அக்கால
அரசர்கள் தனக்குப் பாதுகாப்புக்காக இப்படி மாற்றப்பட்டு ஞானிகள் காட்டிய அருள்
உண்மையின் உணர்வுகளை இவர்களுக்குச் சாதகமாக்கி
தீமையின் விளைவாக உருவாக்கிக் கொண்டார்கள்.
அதர்வண என்று
நல்ல குணங்களை அடக்கி எதிரி நாட்டு அரசனையோ அவன் நாட்டு மக்களையோ அடிமைப்படுத்தும்
நிலைகள் கொண்டு வந்தார்கள்.
இதே அசுர உணர்வுதான்
மக்கள் மத்தியிலும் சுழன்று கொண்டுள்ளது. இதிலிருந்து நாம் மீள வேண்டும்.
இன்றைய விஞ்ஞான
உலகில் இவையெல்லாம் கடந்து போய்விட்டது. விஞ்ஞான அறிவு ஓங்கிவிட்டது. கதிரியக்கச் சக்திகள்
அதிகமாகப் பரவியிருக்கின்றது.
சிந்தனை
குறையும் நிலைகள் வந்துவிட்டது. மனிதனுக்குள் இருக்கும் நல்ல சிந்தனையே இழந்து மனிதனுக்கு
மனிதன் கொன்று புசிக்கும் நிலை வந்துவிட்டது.
ஆனால் இதையெல்லாம்
வென்று பழகியவன் அகஸ்தியன் துருவனாகித் துருவ மகரிஷியாகித் துருவ நட்சத்திரமாக உள்ளான்.
1.அந்தத் துருவ
நட்சத்திரத்தின் உணர்வை நுகர்ந்து நமது மனதை நாம் கட்டுபடுத்துதல் வேண்டும்.
2.அதைப்
பற்றுடன் பற்றி இந்த வாழ்க்கையில் வரும் தீமைகளைப் பற்றற்றதாக மாற்றிட வேண்டும்.
3.எவர் இதைச்
செய்கின்றனரோ அவரே பற்றற்ற நிலைகள் கொண்டு பிறவியில்லா நிலைகள் அடைகின்றார்.
ஆகவே நம் குருநாதர் காட்டிய அருள் வழியில் இதைப் பெறுவோம் அருள் ஞானத்தைப் பெருக்குவோம்.
