முற்றும் துறந்தவன் முனிவன்...! பற்றற்ற
வாழ்க்கை வாழ்ந்தால்தான் தெய்வத்தின் ஒளி... மோட்சம் அவனுக்குக் கிட்டும்...! என்ற
சொல் நடை முறையில் உள்ளது.
1.முற்றும் துறந்தவன் தான் முனிவன்...! என்றால்
அது எதன் அடிப்படை கொண்டு பகர்ந்த பொருள்..?
2.முந்தைய நாட்களில் நம் முன்னோர்களால் வெளியிடப்பட்ட
கருத்துக்களின் உண்மைக் கோவையை உணர்ந்தோமா நாம்...?
முற்றும் துறந்த நிலை என்பது வாழ்க்கையில்
பற்று... பாசம்... கடமை... இவற்றிலிருந்து விலகித் “தன் நலம் காணத் துறவறம் பூண்டு
மெய் அருள் பெறும் நிலை...!” அல்ல.
ஒவ்வொரு ஆத்மாவுக்குள்ளும் நிறைந்துள்ள பல கோடி அணுக்களின் எண்ணத்தின் வளர்ச்சியில்
வாழ்ந்திடும் மனிதன்
1.தன் எண்ணத்திற்குள் உந்தப்படும் உணர்ச்சியிலிருந்து
2.அந்த உந்தலுக்கு அடிபடிணியாமல்… “அந்த உந்தலைத் துறக்க வேண்டும்…!”
பயம்... என்ற உணர்வினால் உருளப்படும் கோளம்
இந்த மனிதக் கோளம்.
மனிதனின் எண்ணமே முற் பிறவியில் பிறப்பாசை
கொண்டு இந்தப் பிறப்பில் கருவிற்கு வருவதனால் பயம் என்ற அச்ச உணர்வு குழந்தைப் பிராயம்
முதல் கொண்டே மனித ஆத்மாவுக்கு வருகின்றது.
மனிதனைக் காட்டிலும் அதிகமான இந்தப் பயம்
என்ற அச்ச உணர்வு மிருகங்களுக்கும் பட்சிகளுக்கும் அதிகமாக உண்டு. தற்காத்துக் கொள்ளும்
சுவாச அலையின் சக்தியும் அதிகமாக உண்டு.
“மனிதனிலிருந்து வந்த மிருகத்திற்கு” அந்த
உணர்வின் அலை அதிகமாக... ஒவ்வொரு பிறவியும் எடுத்து மிருகப் பிறவிக்கு வந்த பிறகு அதன்
சுவாச அலையின் ஜீவன் கொண்ட உடல் அமைப்பு வளரத் தக்க நிலையிலேயே...
1.இந்தத் தற்காத்துக் கொள்ளும் அமிலத்தின்
சக்தி குணம் வீரியப்பட்டு
2.இயற்கையாக அதனுடைய உருவத்திலேயே சில உணர்வுடன்
மிருக ஜெந்துக்களும் பறவைகளும் பிறப்பெடுத்து வருகின்றன.
மனிதனின் நிலையுடன் அதிகப்படியான எண்ண அலையின்
மோதலினால்
1.தன் எண்ணத்திற்குகந்த... தன் உடலில் ஏற்றிக்
கொண்டுள்ள...
2.பல உயிராத்மாக்களின் (ஆவிகளின்) நிலையும்
கலந்துள்ளன.
அதுவும் அல்லாமல் ஒவ்வொரு தாய் தந்தையரின்
ஆண் பெண் உடலுடன் பிறப்பிற்கு வரக்கூடிய பல உயிரணுக்கள் கர்ப்பம் தரிக்கும் நாட்களுக்கு
முதலிலேயே ஏறிவிடுகின்றன.
இப்படிப் பல உயிரணுக்கள் நம் (மனிதனின்)
ஆத்மாவுக்குள் உடலில் கலந்துள்ள நிலையில் இந்தப் பயம் என்ற உணர்வின் நிலை அதிகப்பட்டு
விடுகிறது.
மனிதனின் உணர்வின் எண்ணத்தைக் காட்டிலும்...
மனிதனின் உடலில் உள்ள அணுக்களும் உயிராத்ம அணுக்களும்...
1.தன் செயலுக்கந்த நிலை அந்த உடலில் ஏற்படாத
குணம் கண்டவுடன்
2.தன் விடுதலையை எண்ணி அதனுடைய எண்ண வேகங்கள்
வரும் பொழுது
3.அதனுடைய உந்தலுக்கு மனிதன் ஆட்பட்டு விடுகின்றான்.
மனிதனுக்குப் பயம் என்ற உணர்வு அற்ற நிலை
ஏற்பட்ட பிறகுதான் முனிவன் என்ற நிலையை எய்துகின்றான். மனித ஆத்மாவில் “பயம்” என்ற
அச்ச உணர்வுக்கு இடம் தராத சுவாச அலையுடன் ஒவ்வொரு மனிதனும் வாழ வேண்டும்.
1.எந்நிலை கொண்ட இக்கட்டான சூழ்நிலை ஏற்படும்
தன்மையிலும்...
2.இந்த மரண பயம் ஏற்படாவிட்டால் அந்த இடத்தில்
தெளிவின் வழி கிடைக்கும்.
ஒர் அறையில் ஜீவன் பிரிந்த உடலுடன் நாம்
தனித்திருந்தாலும் பயம் என்ற உணர்வை அண்டவிடாமல்... “அதை ஒரு ஜீவனற்ற வஸ்து... பொருள்...!”
போன்று நம் எண்ண நிலை இருந்திடல் வேண்டும்.
ஒவ்வொரு மனித ஆத்மாவின் உடலும் உயிரணுக்களும்
உயிர் ஆத்ம அணுக்களும் பல உள்ள பொழுது மனிதனுக்கு
1.இந்த மரண பயம் என்ற பயம் ஏற்படாவிட்டால்
2.மனிதனுக்குள் உள்ள இந்த ஆத்மாவே
3.ஓர் மனிதனின் செயலைப் பல கோடி மனிதர்கள்
செய்யத்தக்க உணர்வு சக்திகளை
4.மனிதனின் உடலில் உள்ள உயிரணுக்களே உதவி
செய்யும்.
தன் நிலை பெற வேண்டும் என்பதின் உட்பொருளின்
உண்மை நிலை...
1.தன் நிலை பெறும் மனிதனின் எண்ணத்திற்கு
2.தன் நிலைக்கொப்ப அனைத்து உயிரணுக்களும்
ஒன்று போல் சக்தியை
3.அந்த (அவனின்) வலுவின் வலுவுடன் கூட்டச்
செய்யும்.
பல நினைவுடைய மனித ஆத்மாவின் உடலில் உள்ள
உயிரணுக்களும் அதனதன் நினைவின் வளர்ச்சியின் செயலுக்குத் தான் “பல நினைவுடன்...” உள்ள
மனிதனுக்கு உதவி புரியும்.
மிருகங்களைக் காட்டிலும் மனிதனின் எண்ணம்
வளர்ச்சி பெற முடியும் என்ற அடிப்படையில் தான்
1.சம நிலை கொள்ளும் மனிதனுக்கும் சாந்த குணம்
கொண்ட
2.பசுவைப் போன்ற சில பிராணிகளுக்கும் அதனின்
சூலில் ஒவ்வொரு சிசு பிறக்கின்றது.
ஆனால் பல பல எண்ணங்கள் கொண்ட உணர்வின் இயக்கத்தால்
மனிதனுக்கு ஒரே பிரசவத்தில் இரட்டைக் குழந்தைகளும் அதற்கு மேற்பட்ட மூன்று நான்கு ஐந்து
என்ற எண்ணிக்கையில் குழந்தைகளும் உருவாகக் காரணமாகின்றது.
இதை எல்லாம் தெளிவாகத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
